کاهش میزان آب میوه ها به جلوگیری از رشد باکتری ها، مخمرها یا قارچ ها بر روی آنها کمک می کند به همین دلیل در عصر جدید برای صادرات و واردات میوه های بومی آنان را خشک می کنند و خشکبار امروز تهران به عنوان یکی از باکیفیت ترین آنها می باشد.
فرآیندهای مختلفی وجود دارد که می‌توان در تولید میوه‌های خشک استفاده کرد که هرکدام بر ظاهر، خواص آبرسانی و مواد مغذی آن تأثیر متفاوتی می‌گذارند.
این فرآیندهای خشک کردن شامل خشک کردن آفتاب، خشک کردن سینی (هوا)، خشک کردن انجمادی، و خشک کردن در خلاء مایکروویو است. هر فرآیندی مزایا و معایب خاص خود را دارد.
این فرآیند از قرار گرفتن در معرض خورشید به عنوان منبع حرارتی خود، همراه با جریان هوای طبیعی استفاده می کند. همچنین یک روش سنتی خشک کردن برای کاهش رطوبت میوه ها با پخش شدن در زیر نور خورشید است. دمای گرمتر رطوبت را تبخیر می کند و رطوبت کمتر باعث می شود رطوبت به سرعت از میوه به هوا منتقل شود.
با این حال، معایب زیادی وجود دارد، مانند زمان طولانی‌تر مورد نیاز برای خشک شدن، آب و هوای گرم و نور روز، و خطر حمله حیوانات و میکروارگانیسم‌های ناخواسته.
خشک کن سینی شبیه خشک کن کانوکشن است که در محفظه های عایق بسته و سینی ها روی هم در سینی قرار می گیرد. مواد ورودی به صورت دسته ای تغذیه می شوند، در سینی ها قرار می گیرند و برای خشک شدن در کوره ها قرار می گیرند.
خشک کن ها در فرآوری مورد استفاده قرار می گیرند که در آن خشک کردن و حرارت دادن بخش مهمی از فرآیند تولید صنعتی است، مانند میوه های خشک.
خشک کردن سینی به معنای آبگیری قطعات کوچک میوه از منبع هوای خشک یا آفتاب گرم است تا زمانی که به اندازه کافی خشک شود تا در دمای محیط با حداقل فساد نگهداری شود.
علیرغم خواص ضعیف آبرسانی مجدد و ظاهر چروکیده، این فرآیند به مدت زمان کوتاهی همراه با رطوبت کنترل شده و هوای گرم نیاز دارد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.